Mijn Magnette Za en Magnette ZB
Begin 1970 kocht ik een MG Magnette type ZB van het bouwjaar 1959. Mijn vader was er ook bij. Alle portieren, kofferklep en motorkap stonden wagenwijd open. Het geheel zag er niet uit, wat mijn vader deed uitroepen:
"Heb jij je mooie, pas opgeknapte 2CV verkocht voor dat daar...?"
Toch was het geen verkeerde aankoop, want hoewel mijn Eend er na het overspuiten aan de buitenkant goed uitzag, was de bodem kuis verrot.
Je kunt je afvragen waarom iemand een MG Magnette koopt. Uiteraard is ook hier weer sprake van beïnvloeding. Een schoolvriend reed in 1967 in een zwarte ZA-Magnette en dat vond ik een prachtige auto. Ik was diep onder de indruk van de leren bekleding en het wortelnoten dashboard. Maar wat gek genoeg de meeste indruk op me maakte waren de gevlochten koordjes, waarmee je de portieren dichttrok.
In 1971 moest ik in dienst, daar zijn onderstaande twee foto's gemaakt.
Ik heb mijn Magnette iets meer dan een jaar gehad en ik heb er met veel plezier in gereden. Tot het moment dat de voorschokbrekers het begaven en ik niemand kon vinden die dat kon (of wilde) repareren. Jammer, want zoiets zou nu geen probleem meer zijn.
Naast mijn grijze ZB-Magnette heb ik ook een ZA-Magnette gehad. Dat was een rode 56'er, die ik begin 1971 voor de prijs van veertig euro kocht van de man die later ook mijn MGA in zijn bezit heeft gehad. Helaas heb ik er geen foto van Deze ZA was een sloper die ik goed kon gebruiken voor de onderdelen. De auto reed nog wel. Het was, denk ik, één kilometer naar mijn huis, maar daarvan heb ik de laatste vierhonderd meter moeten duwen. Er zat geen water meer in de radiateur, zodat de rookwolken onder de motorkap vandaan sloegen. Ik heb de auto bij ons in de straat gezet en heb alles wat ik dacht te kunnen gebruiken eraf gesloopt. Tot ergernis van de buren. Achter ons huis was een berghok voor de fietsen en dat heeft jarenlang tot aan de nok toe vol met Magnette onderdelen gelegen. De meeste onderdelen heb ik gebruikt of verkocht, alleen het kentekenbewijs en de chassisnummerplaat heb ik zuinig bewaard. Je weet maar nooit wat je nog eens tegenkomt.
